[CEP] Kurła, kiedyś to było

 Rozpoczynamy młóckę! Szanowni Państwo, przed Wami pierwszy CePowy utwór. Pomysł na ten wiersz pojawił się podczas promocji tomiku jednego z zielonogórskich poetów. Uczestnicząc w tym spotkaniu słuchałem autora i targały mną emocje, które były dalekie od pozytywnych. Nie lubicie poezji? Ja również :) Dlatego zamierzam utrzeć nosa poetom! Miłego czytania.

Kurła, kiedyś to było!

Bo za moich czasów, tak to w duszy czuję,

Jakoś lepiej bywało - tutaj nie żartuję.

Słońce wstawało wcześniej, później spać się kładło,

Chmury tak nie chwytały w deszczowe imadło.

Po burzy kolory pięknie się jawiły

Współcześnie wyblakłe, jakby się zużyły.

Trawa była zieleńsza, u mnie tu za miedzą

Rosły dorodne grusze, koledzy powiedzą.

O szpakach nie wspominam, bo się rozbestwiły

Wpierdalają czereśnie jakem teraz miły.

Ludzie się pozmieniali - wyraźnie to widzę

Czasem to niektórymi po prostu się brzydzę.

Spójrzcie na tę młodzież, upadek wartości

Zero więzi przyjaznych, szczerych i miłości.

Wszędzie tylko kłamstwa, brak poszanowania

I mnie w autobusie zmuszają do stania!

Widzą tylko ekrany, wyświetlane bzdety,

Szukając tandetnej, przyziemnej podniety.

Nie czytają poezji, największa przewina,

Podsumuję wyraźniej – ta młodzież to kpina!

Słowom zbrakło sensu, przychodzą z trudnością

Napełniając stoicką, stetryczałą złością.

Dziś się nawet nie wściekam jak dawnymi czasy

Obserwując ze smutkiem szare, głupie masy.

Żal okropny mnie dręczy, każdy moment zmorą,

Opisuję więc krzywą, rzeczywistość chorą.

Lecz wciąż będę mówił, marudził, narzekał

I wspólnie z podobnymi na lepsze czasy czekał.

Kończę małą tyradę, o uwagę proszę

Stając tu przed wszystkimi, niczym mantrę głoszę:

Że kiedyś to były czasy!

Teraz już czasów nie ma…